سفارش تبلیغ
صبا ویژن
انسان خطای آموزگارش را نشناسد، تا آنکه اختلاف [و دیگر نظرات] را بشناسد . [ایّوب علیه السلام]
 
دوشنبه 92 شهریور 4 , ساعت 9:16 صبح

دوستی و دوستیابی

 اهمیت دوست و نقش انکار ناپذیر دوستی، در زندگی انسان بر کسی پوشیده نیست. حضرت علی(ع) درباره دوست گزینی و انتخاب همنشین این گونه می فرماید: «از همنشینی آنکه رایش سست و کارش ناپسند بوَد، بپرهیز.»(نهج البلاغه- نامه69-ص353-354).

حضرت مولانا درباره ی رابطه ی دوستی بین دو نفر این چنین می گوید:

آن حکیمی گفت دیدم در تکی / می دویدی زاغ با یک لک لکی

در عجب ماندم بجستم حالشان / تا چه قدر مشترک یابم نشان

چون شدم نزدیک و من حیران و دنگ / خود بدیدم هر دو آن بودند لنگ(مثنوی معنوی- دفتر دوم- ابیات2107-2105)

بنابراین؛ دوستان انسان، بهترین محک برای شناخت او هستند.

امام صادق(ع) وی‍ژگی های دوست خوب را این چنین معرفی می کند:

1. ظاهر و باطن دوست باید یکسان باشد.

2. زینت دوستش را زینت خود و ننگ دوستش را ننگ خود بداند.

3. ثروت و قدرت رفتار او را تغییر ندهد.

4. چیزی را از دوستش دریغ نورزد.

5. در سختی ها دوست خود را رها نکند.

از خردمندان طلب کن دوستی / زانکه یابی را نشاید بی هنر

صحبت نیکان بوَد مانند مشک / کز نسیمش مغز جان یابد اثر

هرکه از ناکس طمع دارد وفا / از درخت می جوید ثمر

همچنین حکیم عارف سنایی غزنوی درباره همنشینی با دوست را این چنین بیان می دارد:

منشین با بدان که صحبت بد / گر چه پاکی تو را پلید کند

آفتاب ارچه روشن است او را / پاره ای ابر ناپدید کند.(حکیم سنایی غزنوی-دیوان اشعار-ص619)



لیست کل یادداشت های این وبلاگ