عشق رسید و محترم شد دلم باز هوا خواه حرم شد دلم
دل که دوباره بسته در دام شد کهنه کبوتر سر بام شد
بازپرازنفخه یاهوشدم معتکف ضامن آهو شدم
شام غم و غصه که پایان گرفت قبله سرش را به خراسان گرفت
ای که حریم توبهشت من است نور تو نور سر نوشت من است
دوش دلم فاطمه آباد بود صحن تو و صحن گوهر شاد بود
در نظرم اشک فشان می شدم در حرمت جامعه خوان می شدم
اشک به پای قدمت کاشتم حج فقیرانه دل داشتم
از لب تو باده چکیدن خوش است سلسلت الذهب شنیدن خوش است
بخت اگر یار دل ما شود ناقه عشق تو به دل پا شود
یا ز سر لطف کنینگاهی به تیغ سلمانی بین راهی
یا که نظر کنی سبوی خالی طلا کنی تو این دل سفالی
حضرت سلمان همه هستم تویی میکده ی دیده ی مستم تویی
نوکری در گه تو خواهشم منت زوار تورا می کشم
بادل پر شور و پر از زمزمه مست تو ام گل پسر فاطمه
باز کبوتر سر گنبدم باز هوایی شده ی مشهدم
ای حرمت قبله ی آیینه پوش ای سحر صحن تو روضه فروش
ماه سنابادی غربت نشین غریبه آبادی غربت نشین
غربت اگر هست فقط کربلاست در حرم حضرت خون خداست
گر چه تو را زهر جفا داده اند به خاک حجره تشنه جا دادهاند
نیست به بالین تو خواهر اگر خواهر تو لاله صحرا نشد
